Ay ortası ya yine dergi bitim telaşına düşmüş vaziyetteyim. Böyle zamanlarda biraz tahammülsüz oluyorum (maalesef). Tabii kızım, aşkım, Lidyoşuma da tahammülsüz davranınca kendime çok kızıyorum. Günün 12 saatini benden ayrı geçiren bir bebek sonuçta benim minik meleğim. Neyse ki bazen birbirimize kızsak da çabuk barışıyoruz. Birbirimize duyduğumuz sevgi her şeyin üstünde ve ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi hatırlatıyorum.
Bu aralar en fazla sinirimi bozansa aşkımın 2 aydır geçemek bilmeyen ve doktorumuzun alerjik olduğunu söylediği öksürüğü. O uykusunda öksürdükçe benim hem içim parçalanıyor hem de uykularım kaçıyor. Neyse alerji ilacımıza devam ediyoruz, geçecek inşallah...
Sevgiyle... (böyle yazınca aklıma favori şairim Attila İlhan geldi. Bu kelimeyi çok kullanan biri olarak imzalattığım kitabına aynı kelimeyi yazınca nedense kendimle gurur duymuştum ve mutlu olmuştum... evet var biraz şapşiriklik)
resim anneler gününde çekildi, minik kuş çiftliğin bahçesinde babasıyla top oynadı, tavuklara yem verdi ve çok eğlendi. onun eğlenmesi benim için en güzel hediye :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder